Οι κιρσοί στα πόδια συνιστούν ένα συνηθισμένο πρόβλημα υγείας που σχετίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις με την ύπαρξη φλεβικής νόσου στον οργανισμό των ασθενών.
Η συχνότητα εμφάνισης των κιρσών στα κάτω άκρα εκτιμάται πως ανέρχεται στο 25% του πληθυσμού.
Τα περισσότερα δε, περιστατικά συμβαίνει να καταγράφονται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, κυρίως σε γυναίκες.
Οι κιρσοί εν γένει δεν θεωρούνται επικίνδυνοι για τη συνολική υγεία του οργανισμού των ασθενών.
Ωστόσο, αν το άτομο που νοσεί δεν λάβει διάγνωση και οι κιρσοί δεν θεραπευτούν έγκαιρα, υπάρχει ενδεχόμενο να προκαλέσουν επιπλοκές που σχετίζονται με τη φλεβική κυκλοφορία.
Συγκεκριμένα, οι αθεράπευτοι κιρσοί «ευθύνονται» για την εκδήλωση χρόνιου οιδήματος στα πόδια, δερματικές αλλοιώσεις στους αστραγάλους και μεταξύ άλλων, θρόμβωση των επιφανειακών κιρσών (επιπολής θρομβοφλεβίτιδα).
Οι παραπάνω επιπλοκές δημιουργούν συμπτώματα και έντονα αισθητικά ζητήματα στους ασθενείς αλλά δεν απειλούν τη ζωή τους.
Μια σπάνια αλλά υπαρκτή επιπλοκή όμως, που κρίνεται ως επείγουσα και επικίνδυνη είναι η θρόμβωση των εν τω βάθει φλεβών.
Αν εκδηλωθεί η εν λόγω επιπλοκή σε κάποιον ασθενή λόγω του ότι με τη σειρά της μπορεί να φράξει τα αγγεία των πνευμόνων, προκαλεί μια σοβαρή κατάσταση που λέγεται πνευμονική εμβολή.
Υπάρχει κίνδυνος στους ασθενείς με κιρσούς να προκληθεί θρόμβωση;
Οι ασθενείς χρειάζεται να γνωρίζουν ότι οι κιρσοί συνιστούν εκδηλώσεις ύπαρξης φλεβικής νόσου στον οργανισμό και όχι ένα δερματολογικής φύσης πρόβλημα όπως νομίζουν λανθασμένα πολλοί.
Οι διατεταμένες επιφανειακές φλέβες των κάτω άκρων (κιρσοί) προκαλούνται καθώς οι φλέβες των ποδιών παρουσιάζουν βλάβες στο τοίχωμά τους ή τις βαλβίδες τους.
Εξαιτίας των βλαβών αυτών το αίμα του οργανισμού αντί από τις φλέβες των ποδιών να κατευθύνεται προς την καρδιά, παλινδρομεί και τείνει να λιμνάζει στα κάτω άκρα.
Επομένως, όσο πιο πολύ εξελίσσεται η νόσος και αφήνεται χωρίς θεραπεία, τόσο πιο μεγάλοι γίνονται οι κιρσοί, καθιστώντας αργή τη ροή του αίματος στις φλέβες, επιφέροντας τη δημιουργία θρόμβων στο εσωτερικό τους.
Με απλά λόγια, ναι -όσο μεγαλώνουν οι κιρσοί και εντείνονται τα συμπτώματα που τους συνοδεύουν, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες οι ασθενείς να εκδηλώσουν θρόμβωση.
Η θρόμβωση -που καλείται και θρομβοφλεβίτιδα– σχετίζεται με τις επιφανειακές αλλά και τις εσωτερικές φλέβες.
Η θρόμβωση που συμβαίνει στις επιφανειακές φλέβες είναι λιγότερο επικίνδυνη από τη θρόμβωση των εν τω βάθει φλεβών, όπως και η θρόμβωση μεγάλων, επιφανειακών κιρσών γίνεται δυνάμει επικίνδυνη αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της θρόμβωσης & πώς αντιμετωπίζεται;
Όταν οι παράγοντες «συνηγορούν» για την πρόκληση της θρόμβωσης, τα συμπτώματα που εμφανίζονται χαρακτηρίζονται από έντονη ενόχληση και πόνο.
Μπορεί να εμφανιστεί οίδημα και ερυθρότητα, ενώ είναι πιθανό να παρουσιαστεί έντονος πόνος στην γάμπα και ο ασθενής να έχει δυσκολία στη βάδιση.
Η διάγνωση από τον θεράποντα ιατρό μπορεί να γίνει μετά από διενέργεια ενός triplex των φλεβών των κάτω άκρων καθώς αυτός είναι ο συνηθέστερος τρόπος εντοπισμού της θρόμβωσης, τόσο των επιφανειακών όσο και των εσωτερικών φλεβών.
Όσον αφορά στην αντιμετώπιση της θρόμβωσης, ανάλογα με το περιστατικό, συστήνεται ειδική αντιπηκτική αγωγή και χρήση καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης.
Η ειδική αντιπηκτική αγωγή δρα ενάντια στην επέκταση του θρόμβου σε φλέβες που γειτνιάζουν της πάσχουσας αλλά στοχεύει και στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου πρόκλησης της πνευμονικής εμβολής.
Η χρήση καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης εξασφαλίζει ισχυρή εξωτερική συμπίεση του πάσχοντος σκέλους.
Σε περιπτώσεις εκτεταμένης θρόμβωσης, είναι πιθανό ο ασθενής να χρειαστεί νοσηλεία προκειμένου να υποχωρήσει ο κίνδυνος της επιπλοκής.
